سیدحسن بنی هاشمی فارغ التحصیل مدرسه عالی سینما و تلویزیون است در رشته کارگردانی فیلم. به هنگام هنرجویی، نخستین تجربه های فیلمسازی خویش را با دوربین هشت میلیمتری که دارای محدودیت های بسیاری بود به لحاظ صدا و تدوین و قطع کوچک فیلم- آغاز کرد. وی در جرگه ی کسانی بود که سینمای آزاد ایران را پی نهادند و توانایی خویش را در کارکرد دوربین هشت به اثبات رساندند.
فیلمساز جوان بندرعباسی، با پختگی و کوله باری از تجربه، بار دیگر با دوربین هشت میلیمتری خود، روانه ی زادگاهش می شود و « برکه خشک » را می سازد. فیلم ، ماجرای جوانی است که از یک سفر دریایی برمی گردد و در این هنگام، بودنش در بندر را به یاد می آورد. خاطرات برکه های پر آب که محور عاطفی داستان است. وقتی به ساحل می رسد، شهر خود بندر را صدا می زند، سکوت برکه های خشک و بی آب ، صدای جوان را جواب می گوید.

« برکه خشک » نیز از تصویرهای زیبا وحساب شده برخوردار است. بازی روان و چشم گیر (رامی ) و ( حبیب زاده ) و ترانه دلنشین پایانی فیلم که کار رامی است از دیگر ویژگی های « برکه خشک » قلمداد می شوند. چنانچه نماهای فیلم کوتاه تر بریده می شد، ریتم و تمپوی آن تندتر می گردید . اما خود بنی هاشمی بر این باور بود که : ( من قسمت موتور لنج را دوست دارم و صد در صد کندی و یکنواختی را که می خواستم سازنده ی فضای این سفر طولانی باشد، به دست آورده ام، به همراه موسیقی یکنواخت و خواب آور صدای موتور لنج )