محمد صالح جناحی در سال ۱۹۵۴ میلادی برابر با ۱۳۳۳ خورشیدی در شهر جناح هرمزگان متولد شد

وی از سن ۵ یا ۶ سالگی به کشور امارت متحده عربی شهر دبی مهاجرت نمود و تا کنون در این کشور زندگی می کند

از سنین کودکی علاقه خاصی به صدا و آواز داشته است و ارزو داشت روزی در رادیو و تلویزیون یا یک جمع بخواند

همین عشق و علاقه باعث شد که به خوانندگی و هنر روی بیاورد هر چند که امروزه چندان از صمیم قلب بر اساس باورهای دینی و مذهبی خویش رضایت کامل ندارد و هیچ گاه افتخار نکرده است که خواننده می باشد و در کمال فروتنی و تواضع خود را در سطح یک خواننده و هنرمند خوب نمی داند

وی با شنیدن صدا و ترانه هایی همچون مبارک عبدالغفور کوخردی عطش خویش را برای خوانندگی دوچندان می بیند و با الهام گرفتن از آن شروع به خوانندگی می نماید

شروع کار هنری وی در سال ۱۹۷۷ – ۱۹۷۸ میلادی می باشد

اولین نوار کاستی که به بازار عرضه داد با همکاری تسجیلات زینل فون بود که حاوی ترانه در شب تارُم مهتابُم تو اِش – ارام قلب بیمارُم تو اِش

اوج معروفیت و شهرت خویش را در کاست آسیه می داند که مورد استقبال زیادی واقع شد و وی را در زمره هنرمندان برتر وادی موسیقی بستکی قرار داد

از هنرمندان دوران خود به یوسف هادی ، حسین وفادار ، مرحوم محمد رسول اوزی، بدر موسی، علی میرشکال و مبارک عبدالغفور اشاره می کند که مبارک عبدالغفور پس از ارائه دو آلبوم خوانندگی را رها کرد

وی حدود ۳۰ سال است که با علی میرشکال همکاری و دوستی دیرینه ای دارد و به گفته خویش با اکثر هنرمندان همکاری صمیمانه ای دارد

در زمانی که قرار بود آلبوم فانوس بندر را منتشر نمایند دو ترانه از این آلبوم را به حسن جناحی برادر خویش می سپارد که نزد احمد عبدالواحد بستکی ضبط شد

حضور حسن جناحی در این نوار کاست توانست وی را نیز مشهور سازد که بعد ها توانست اثار دیگری را نیز به بازار عرضه نماید

از وی اثار زیادی به جای مانده است که هر کدام شیرینی و جذابیت خاص خویش را دارد . از سری کاست های اختصاصی عروسی تا تک ترانه ها و آلبوم هایی که هر کدام شور گذشته را همچنان در خود نگه داشته اند

دو ترانه ره شیراز اچدام و آخی که مظلومم ببه نیز در یک برهه زمانی طولانی ورد زبان خاص و عام شد و همچنان نیز مشهور می باشند

صدای دلنشین و زیبای وی در ترانه های زیبایی که منتشر نمود گرما بخش محافل شادی و عروسی های خودمونی در دهه ۶۰ تا حدی فراگیر شده بود که حتی نواهای ان در ساز کرنا و سرنا نیز توسط هنرمندان نواخته میشد

نکته جالب توجه در مورد استاد جناحی شیوه الحان و بیان کلمات می باشد که با توجه به حضور تمام طول دوران زندگی خود در امارات به خوبی و فصاحت واژگان خودمونی را ادا می نماید

گرداوری و تلخیص: رضا رضایی خوری

با تشکر فراوان از استاد محمد صالح جناحی